Δέκα σίγουρα βήματα για να εμπλακείς με επιτυχία σε αδιέξοδο καβγά.

1. Ξεκίνα ρωτώντας «γιατί». Σε συνδυασμό με το κατάλληλο ανακριτικό ύφος. «Γιατί» οτιδήποτε. Εγγυημένο αποτέλεσμα. Ένα απλό κα κυρίως απροσδιόριστο «γιατί» είναι ικανό να διαλύσει μεμιάς το νευρικό σύστημα, ειδικά όταν δεν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση. Κατά προτίμηση, το «γιατί το έκανες αυτό» περιλαμβάνει σειρά κρυφών ερωτήσεων, από το ποιο είναι το «αυτό» μέχρι το «τι ακριβώς έκανα». Μπλοκάρει ο εγκέφαλος και το πάρτι αρχίζει.

2. Απόφυγε να μιλήσεις για το πως νιώθεις και τα δικά σου συναισθήματα και δήλωσε πόσο σε απογοήτευσε/θύμωσε/πλήγωσε/στεναχώρησε ο άλλος. Πάντα βάζοντας μπροστά και τονίζοντας την αντωνυμία «με». Πίστεψέ το, λέξη- κλειδί.

3. Φόρτωσέ τον με ενοχές και ευθύνες και φρόντισε να επιμένεις σε αυτό ειδικά αν εναντιωθεί θιγμένος ή ακόμη και αμυνόμενος.

4. Φρόντισε να διακόψεις την ενδεχόμενη προσπάθειά του να απολογηθεί/δικαιολογηθεί/έστω εκφραστεί με όποιον τρόπο, βομβαρδίζοντάς τον με οτιδήποτε εκτός θέματος. Συνέχισε ακάθεκτη δίχως να περιμένεις απάντηση. Ύψωσε σταδιακά τον τόνο της φωνής σου και αρνήσου θιγμένη οτι το κάνεις, αν επιχειρήσει να το σχολιάσει.

Αν το πας καλά ως εδώ, σίγουρα θα έχει ήδη δημιουργεί ένα ικανοποιητικά τεταμένο κλίμα.

via

5. Μην αφήσεις περιθώρια να βγει ολοκληρωμένη κουβέντα από το στόμα του και κυρίως φρόντισε να μην υπάρχει ειρμός, λογική ακολουθία και λογική γενικότερα στα όποια λεγόμενα. Κοινώς, φρόντισε η κουβεντα να πάει κατά διαόλου.

6. Κοίτα αλλού όταν του μιλάς, κοίτα αλλού όταν σου μιλάει, μίλα αμέσως μόλις επιχειρήσει να ανοίξει το στόμα του, φώναξε για να καλύψεις τη δική του φωνή και τόνισέ του σε κάθε περίπτωση ότι αυτά που λέει, ότι κι αν λέει, είναι σαφώς αηδίες – τόνισέ το ακόμη περισσότερο στην περίπτωση που όντως είναι.

7. Θύμισέ του ότι δεν έχει τι να πει, ότι στερείται επιχειρημάτων και πως κάθε φορά βλέπεις το ίδιο έργο. Αναρωτήσου μεγαλόφωνα και με υποτιμητικό -τουλάχιστον -ύφος αν και πότε θα ωριμάσει και ζήτα του να σε ενημερώσει αν κάποτε γίνει αυτό. Πες και ότι δε σε νοιάζει ούτως ή άλλως.

8. Βάλε μπροστά από κάθε σου φράση το «εγώ» και πίεσέ τον μέχρι εκεί που δεν πάει να πει επιτέλους σε αυτή τη ζωή τι άλλο θέλει πια από σένα. Ωστόσο, αν επιχειρήσει να εξηγήσει κάτι από όλα αυτά, απλά μη τον αφήσεις – και πάλι – να αρθρώσει λέξη.

9. Σύγκρινέ τον με τους πάντες, οι οποίοι σαφώς και δε θα έκαναν έτσι. Άσε το «έτσι» απροσδιόριστο ακόμη και αν σε ρωτήσει. Σύγκρινέ τον με εσένα που δεν κάνεις ποτέ «έτσι».

10. Κράτα ειρωνικό ύφος ή όποιο άλλο θεωρείς οτι σου ταιριάζει καλύτερα ώστε να εξασφαλίσεις ακόμη περισσότερη ένταση.

tip: Αν τυχόν παρά τις προσπάθειές σου δεις οτι παραμένει ήρεμος ή βγάζει από το μανίκι σωρό επιχειρημάτων που το πιο πιθανό είναι να σε κολλήσουν στον τοίχο, γύρνα επιδεικτικά την πλάτη σου (πρόσεχε, να το κάνεις εγκαίρως), πες οτι δεν είσαι διατεθειμένη να ασχοληθείς περισσότερο και να χαλάσεις (κι άλλο) το στομάχι σου, να χαραμίσεις (κι άλλο) τη μέρα σου και κάνε μεγαλοπρεπή έξοδο από το χώρο. (Μην πας μακριά, ή αν βγεις εκτός σπιτιού πάρε ομπρέλα, λεφτά, χαρτομάντηλα και φόρα και μια ζακέτα) …

Ο ερωτευμένος Ραχμά-λ-ινοφ.

Ο Ραχμάλινοφ εμφανίστηκε πριν 4 μέρες. Όπως το διαβάζετε, σωστά είναι γραμμένο. Ραχμάλινοφ. Δεν ξέρουμε το όνομά του γιατί αποφεύγουμε τα πολλά – πολλά για να μη του δώσουμε θάρρος, οπότε υποθέσαμε οτι ένα κάποιο όνομα ενδεχομένως θα πρέπει να έχει, κι αφού δεν το ξέρουμε έστω και μόνο για να αναφερόμαστε σε αυτόν θα έπρεπε να του δώσουμε ένα. Ο Βασίλης το εμπνεύστηκε και όταν τον διόρθωσα μου είπε οτι δεν έχει καμία σχέση με τον γνωστό Ραχμάνινοφ και ότι αυτό είναι απλά ένα «άλλο» όνομα που επινόησε ελεύθερα ο ίδιος. Οκ.
Ραχμάλινοφ λοιπόν. Και είναι ένας κούκλος. Όμορφος, ψηλός, καλλίγραμος κι επίμονος όσο δεν πάει. Από αυτά τα αρσενικά που όταν βάλουν κάτι με τον νου τους, πρέπει να γίνει. Δεν τους σταματά τίποτα. Δε γλιτώνεις με τίποτα. Κι αν θέλεις να γλιτώσεις, σίγουρα θα ταλαιπωρηθείς. Με όποιον τρόπο.

Ξεκίνησαν όλα όταν την ακολούθησε ένα απόγευμα, εκείνη δεν του έδωσε και τόση σημασία, είναι λίγο ξινή με το άλλο φύλο κατά γενική ομολογία, όμως εκείνος δε φάνηκε να πτοείται, προφανώς και δεν τη βλέπει έτσι. Μάλλον του γυάλισε, εκτός από το όμορφο, πικάντικο μουτράκι της, το πεταχτό, παιχνιδιάρικο περπάτημά της. Συν το γεγονός οτι δεν του έδωσε καμία σημασία, τουλάχιστον όχι με θετικό πρόσημο. Κι όσο εκείνη τον αγνοούσε, τόσο εκείνος λύσσαξε. Έτσι πάνε αυτά – λένε.

Το ίδιο βράδυ, κι αφού εκείνη γύρισε σχεδόν τρέχοντας και μπήκε βιαστικά στο σπίτι προσπαθώντας με δυσκολία είναι αλήθεια να τον αποφύγει, εκείνος αποφασισμένος και αμετακίνητος, έμεινε κάτω από το μπαλκόνι της όλη νύχτα. Στην αρχή σιωπηλός, στη συνέχεια και όσο δεν έβλεπε ανταπόκριση, με σιωπηλή διαμαρτυρία, στο τέλος φωνάζοντας απελπισμένα. Όλη νύχτα κάτω από το μπαλκόνι της!
Μάταια οι γείτονες προσπαθούσαν να τον πείσουν να φύγει. Κάποιοι τον λυπήθηκαν, κάποιοι προσπάθησαν να του μιλήσουν, άλλοι τον απείλησαν για τις φωνές του μέσα στη μαύρη νύχτα, ώσπου στο τέλος εκείνος έβαλε τα κλάματα. Κι έκλαιγε όλη νύχτα, απαρηγόρητος, έβγαζε κραυγές και ουρλιαχτά, όλου του κόσμου η απόγνωση ξεχείλιζε από το λαρύγγι του…

Τις πρώτες πρωινές ώρες ησύχασε κι όλοι νόμισαν οτι το είχε πάρει απόφαση πια και κουρασμένος και σίγουρα πεινασμένος είχε καταθέσει τα όπλα. Χα!
Την περίμενε στην είσοδο της πολυκατοικίας, δίπλα στο παρτέρι με τα λουλούδια. Κάποια στιγμή εκείνη θα έβγαινε για την πρωινή της βόλτα, λίγο πιο νωρίς, λίγο πιο αργά, είχε εκείνος υπομονή κι ήταν άλλο τόσο επίμονος. Και πράγματι. Σαν άνοιξε η μεγάλη πόρτα και την είδε, έκανε σαν τρελός. Με χίλιους ελιγμούς κατάφερε και πάλι να του ξεφύγει. Η γειτονιά τους κοιτούσε.

Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται καθημερινά, όλες τις ώρες από τότε. Περιμένει σαν τσιλιαδόρος πότε θα πλησιάσει κάποιος ένοικος την είσοδο και τρέχει να τρυπώσει μέσα. Τις περισσότερες φορές τα καταφέρνει. Βρήκε που μένει, ανέβηκε στον όροφό της και την έστησε έξω από την πόρτα της. Έκλαψε, φώναξε, χτύπησε την πόρτα, έκανε να φύγει, ανέβηκε πιο πάνω, κατέβηκε πιο κάτω αλλά πάλι εκεί. Έξω από την πόρτα της. Τόσο διεκδικητικός. Κάποιοι τον αγρίεψαν για να τον πείσουν να φύγει, μα ξεσήκωσε τον τόπο, μάταια, κανείς δεν μπορεί να το καταφέρει. Ούτε αστυνομία, ούτε κανείς.

Αναγνώρισε τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της και τους κάνει από τότε το βίο αβίωτο. Τους ακολουθεί κατά πόδας, κολλάει πάνω τους σαν βδέλλα, και επιμένει. Σε τέτοιο βαθμό που το σκέφτονται για να βγουν από το σπίτι τους πια. Χθες τη νύχτα ξημερώθηκε έξω από την πόρτα της πάλι. Μόλις ακούσει τη φωνή της αρχίζει το κλάμα. Ποιος είπε οτι τα αρσενικά δεν κλαίνε;

Η οικογένεια φεύγει στην κυριολεξία στα κλεφτά από το σπίτι, όταν και αν τα καταφέρει. Επιχειρούν να τον ξεγελάσουν, να βγουν τάχα από την πόρτα που οδηγεί στο πάρκιγκ, τους παίρνει είδηση στο δευτερόλεπτο. Πηγαίνουν από την άλλη, τα ίδια. Άλλοτε, εκεί που πιστεύουν οτι δεν είναι πουθενά, ελέγχουν από μπαλκόνια και βεράντες γύρω-γύρω πριν βγουν από το σπίτι, τον βλέπουν να περιμένει και πάλι μπροστά στην είσοδο λες και κατεβαίνει ξαφνικά από τον ουρανό. Για πότε τους μυρίζεται δε λέγεται.
Κανείς δεν μπορεί να κάνει κάτι. Μόνο ο ίδιος αν το πάρει απόφαση οτι η νεαρά δεν ενδιαφέρεται και αποφασίσει να καταθέσει τα όπλα.

Έτσι είναι ο έρωτας. Ή τέλος πάντων το ένστικτο, οι ορμόνες, η φύση. Παρά το ότι μου έχει σπάσει τα νεύρα γιατί μπαινοβγαίνω στο σπίτι μου σαν τον κλέφτη ή με την αίσθηση οτι με κυνηγούν οι Γερμανοί προσπαθώντας να τον αποφύγω γιατί αλλιώς θα βρω τον μπελά μου, μου έρχεται ώρες-ώρες να πάω να τον αγκαλιάσω. Γιατί όσο κι αν με ακινητοποίησε προχθές το πρωί και δεν μπορούσα ούτε να ξεκλειδώσω – είχε κολλήσει πάνω μου, όρθιος με τα χέρια του με είχε κολλήσει πάνω στην πόρτα – δεν είναι καθόλου επικίνδυνος. Επιθετικός και ορμητικός είναι όμως, όπως πρέπει για το απόλυτο αρσενικό.  Βέβαια ποτέ δεν ξέρεις πως μπορεί να αντιδράσει ένας απελπισμένος, ειδικά και όταν αρχίζει να κουράζεται και να απογοητεύεται. Του φώναζα να φύγει, τον έσπρωξα, χτύπησα και το χέρι μου, με τα χίλια ζόρια και τρομαγμένη τα κατάφερα. Τον λυπάμαι όμως. «Ερωτευμένος» είναι. Παθιασμένος. Γι’ αυτό δείχνει και όμορφος! Κι αυτά μαζί πάνε και δεν κάνουν διακρίσεις. Έτσι λέω εγώ.

              Νάτος. Γοητευτικός, δεν είναι;

              Νάτη κι αυτή. Το αντικείμενο του πόθου.

Τι να σου κάνω καημένε μου, η αλήθεια είναι ότι δε φταις εσύ. Είναι που το ένστικτό σου δεν σου επιτρέπει να αντιληφθείς οτι δεν σου κάνει η τύπισσα. Ογκομετρικό είναι το θέμα. Μετρίου αναστήματος και 7,5 κιλά μόλις αυτή, καμιά εικοσαριά σκύλαρο σε κόβω εσένα. Ε, δεν!

Όλγα

PS: Την 5η κατά σειρά μέρα κάμφθηκα η συναισθηματική. Αφού ούτε η αρμόδια υπηρεσία του Δήμου αποφάσισε να κάνει κάτι (το μόνο που θα έκαναν δλδ θα ήταν να τσεκάρουν αν είναι εμβολιασμένος και να τον ξαναφέρουν), ούτε κάποια φιλοζωική, παρά το ότι επικοινώνησα μαζί τους, κι αφού ηρέμησε λίγο κι αυτός και μας κουνάει την ουρά μόλις μας δει, κατέβηκα και τον τάισα. Κι από εκεί που λέγαμε αμάν και πότε να τον ξεφορτωθούμε, τώρα τον αναζητούμε και αναρωτιόμαστε που γυρνάει με τη βροχή. Αρχίσαμε να έχουμε την έννοια του, μέχρι που εμφανίζεται και πάλι και ουφ, ανακούφιση! Με γεια μας…

Έρωτας είναι, (εκ)παιδεύει.

* περίπτωση α’
Λέει: «Δεν έχω και πολύ κέφι απόψε μωρό μου.»

Σκέφτεσαι: … Χμ, δεν έχει και πολύ κέφι… Δηλαδή, έχει λίγο; Και γιατί να μην έχει; Τι σημαίνει αυτό; Τι ακριβώς να εννοεί; Για ποιο πράγμα δεν έχει κέφι; για σένα; για τη σχέση σας; Βαρέθηκε, αυτό είναι και το φέρνει πλαγίως. Κουράστηκε. Του έφυγε βρε παιδί και δεν ξέρει πως να το πει. Δε θέλει καν να το πει. Είναι φανερό ότι κάτι σκέφτεται. Αλλά τι. Αλλιώς γιατί να μην έχει κέφι;

tip: Μήπως απλά δεν έχει κέφι ο άνθρωπος, έτσι, τόσο απλά και ανθρώπινα, όπως το είπε;

* περίπτωση β’
Δε σηκώνει το κινητό τηλέφωνο.
(και σε παραλλαγή, αργεί να σε πάρει τηλέφωνο.)
Σκέφτεσαι: Δεν έχει καν το νου του. Δεν νοιάζεται. Τον πήρες, δεν τον πήρες, το ίδιο του κάνει. Σε πήρε, δε σε πήρε, ομοίως. Περίπου δηλαδή. Μήπως μιλάει με ένα φίλο του – στην καλύτερη περίπτωση – στο σταθερό και αγνοεί την κλήση σου. Πίνει μπύρες. Δεν του λείπεις, αυτό είναι. Ή είναι κάπου και ξέχασε να το πάρει μαζί του ακριβώς γι’ αυτό. Το θέμα του που ακριβώς είναι αυτό το κάπου, είναι ασφαλώς ανεξάντλητο. Ή κάτι κακό μήπως έχει πάθει. Τα σενάρια κάνουν ουρά στο μυαλό σου και σκουντιούνται, ποιο θα κυριαρχήσει.

tip: Το να έχει δουλειά και να μην μπορεί την συγκεκριμένη χρονική στιγμή να το σηκώσει – ή να σε πάρει – όπως επίσης και απλά να μη το άκουσε, ή πάλι να έχει λερωμένα χέρια, σαπουνάδες στο πρόσωπο ή να κουρεύει το γκαζόν σκέψου τα σαν ενδεχόμενα. Παίζουν κι αυτά, ε;

* περίπτωση γ’
Δεν απαντά σε χρόνο ρεκόρ στα sms.
Σκέφτεσαι: Ομοίως με τα παραπάνω. Συν του οτι σαφέστατα δεν ενδιαφέρεται πια όπως πρώτα. Ολοφάνερο! Στο μυαλό σου φυσικά. Το ότι σε διαβεβαιώνει για το αντίθετο, σε ανακουφίζει πρόσκαιρα, όσο το ξανασκέφτεσαι όμως με την «ησυχία» σου – ξέρεις εσύ – τόσο καταλήγεις στο ότι έχει τον τρόπο του να σε τουμπάρει. Είναι που του έχεις και αδυναμία. Έρωτα το λένε αλλά είναι κάπως το ίδιο πράγμα. Μα ασφαλώς και κάτι τρέχει, λες. Τίποτα δε συμβαίνει, λέει. Άσχετα με το αν αδυνατείς να το προσδιορίσεις, εκεί εσύ, αμετακίνητη. Όταν συνέρχεσαι από το παραλήρημα απορείς με τον εαυτό σου, μέχρι νεωτέρας φυσικά. Φυσικά!

tip: Ομοίως με την περίπτωση β’. Extra bonus: φιρί φιρί το πας.

* περίπτωση δ’
Στην τελευταία σας έξοδο σε φίλησε κάτι λιγότερο από 30 φορές.
Σκέφτεσαι: Να’το πάλι. Κάτι συμβαίνει. Τίποτα απολύτως, σε διαβεβαιώνει με τα λόγια αλλά κυρίως με τον τρόπο του. Το πιάνεις όμως εσύ, διότι ναι μεν αλλά σαν να μην είναι η ίδια θέρμη. Όχι οτι μπορείς και να το υποστηρίξεις βέβαια, για επιχειρήματα ούτε λόγος αλλά μια αίσθηση που κατά τα λεγόμενά σου δε σε ξεγελά, όσο να πεις, την έχεις. Κι ας είναι στον αέρα.
Ζητάς ας-πούμε-εξηγήσεις, με τη μορφή παραπόνου μεν, το κάνεις το θεματάκι σου δε. – Επιμένει ότι δεν άλλαξε τίποτα… – Δε δείχνεις να πείθεσαι με τίποτα…  Αναστενάζει. – Επιβεβαιώνεις την ενοχή του… (το ότι έτσι αναζητά λίγο παραπάνω οξυγόνο, σκέψου το κάποια στιγμή όταν και αν τύχει να λειτουργείς εντός λογικής).
Σε κοιτάει κάπως (έτσι λες εσύ). – Το παίρνεις στραβά (φυσικά). -Τα παίρνει στο κρανίο (επιτέλους). – Παίρνεις ένα χαρτομάντηλο. Παίρνει το δρόμο της επιστροφής. – Γίνεστε μπίλιες. Το ραντεβού καταλήγει σε παταγώδη αποτυχία. Από το πουθενά. Θρίαμβος.

tip: Εντάξει! Είσαι σε καλό δρόμο κοπελιά. Ζάλισέ τον ακόμη λίγο και είναι σίγουρο πως θα δικαιωθείς. Κι ύστερα θα μπορείς να λες με πρησμένα μάτια «το ήξερα», «το είχα καταλάβει», «τα’ λεγα εγώ».
tip για εκείνον: Οκ με το σεβασμό, την ισότητα, την κατανόηση, τις αγάπες, τα λουλούδια και τα λοιπά αλλά και η ανοχή έχει τα όριά της. Βούτα την λίγο από το μαλλί φίλε, πες όμως ταυτόχρονα και δυο κουβέντες, είναι απαραίτητες, να το πούμε κι αυτό. Ξέρεις εσύ. Θα καταλάβει εκείνη, θα ησυχάσεις εσύ. Θα ησυχάσετε και οι δυο εντέλει. Θα ασχοληθείτε επιτέλους με τη σχέση σας και θα απολαύσετε ανενόχλητοι ο ένας τον άλλο!
Άλλωστε, έρωτας είναι, (εκ)παιδεύει!

Όλγα

Η Αφροδίτη, ένας φίλος, το μήλο και ο χαλβάς!

Εργασία στην Ιστορία της Γ δημοτικού:
Αν οι Θεοί του Ολύμπου έρχονταν να ζήσουν μαζί μας στη γη, τι δουλειά πιστεύετε ότι θα έκανε ο καθένας τους;

Βασίλης: Η Αφροδίτη πάντως θα ήταν … κομμμώτρια!
Κομμώτρια;
Ναι, γιατί ήταν η Θεά της ομορφιάς!

———————————————————————————————————-

                                                       via

Ξέρεις μαμά τι μου αρέσει πιο πολύ από τα λαχανικά; το μήλο!
Το μήλο; Ήμαρτον! Αυτό είναι φρούτο!
Τι λες, εσύ είχες πει ότι κατατάσσεται (έτσι ακριβώς όπως το γράφω) στα λαχανικά!
Όχι, μάλλον είχα πει ότι η ντομάτα κατατάσσεται στα φρούτα!
Ε τότε, μου αρέσουν πιο πολύ οι μελιτζάνες.
(???)
———————————————————————————————————-

Μαμά θα σου πω κάτι αλλά μπορεί να σου έρθει αρκετά βαρύ…
(Ήδη νιώθω ένα μούδιασμα) Για πες μου …
Ξέρεις, ο χαλβάς που κάνεις δεν μου πολυαρέσει, προτιμώ τον έτοιμο!
(Ουφ!) Και γιατί αυτό θα πρέπει να είναι βαρύ παιδί μου; γούστα είναι αυτά!
Ε, λέω, δε θα σε πληγώσει αν το ίδιο σου το παιδί δεν αρέσει αυτό που φτιάχνεις;
(αν πω οτι το συγκεκριμένο δε με νοιάζει και καθόλου, θα πληγωθεί το ίδιο μου το παιδί μήπως;;;)
——————————————————————————————————-

Ξέρεις τι είναι «φίλος» μαμά;
Τι είναι;
«Ο άλλος σου εαυτός«. Το είπε ο Αριστοτέλης. Μου το είπε ο παππούς!
(Άφωνη!)
——————————————————————————————————–