Το σοκολατένιο γλύκισμα της αγάπης.

Καλά, δεν πρόκειται για καμιά κρυφή συνταγή, παρόμοιες κυκλοφορούν πολλές. Η συγκεκριμένη όμως είναι αγαπημένη και την είχα χάσει «πακέτο» με άλλα διάφορα. Θέλησα να τη ξαναφτιάξω, έτσι ακριβώς όπως την έκανα τότε και θυμήθηκα οτι την είχα δώσει στην ξαδέλφη μου η οποία την είχε ευτυχώς φυλάξει τόσα χρόνια – thanks Ρενάκι – και μου την έδωσε σε ένα λεπτό. Ένιωσα λες και βρήκα πάλι το μεγάλο, χαμένο θησαυρό! (Κατά μία έννοια έγινε και αυτό…)

Είναι πανεύκολη. Γίνεται στην κατσαρόλα και δε θέλει μίξερ. Και μισή ώρα στο φούρνο. Είναι γνωστή και ως «μαυρομάτα», εγώ την ήξερα ως «μελαχροινό κατσαρόλας«. «Σοκολατένιο γλύκισμα αγάπης» το μετονόμασα εγώ. Έτσι! Αν όχι για άλλο λόγο, έστω για το καλό του μήνα. Άλλωστε ποιος μπορεί να αρνηθεί οτι η σοκολάτα συνδέεται με την ευφορία, παρηγορεί και αφήνει μια ζεστασιά;

Καλό μήνα λοιπόν!
Ας είναι ο Οκτώβρης ο μήνας που θα πάρει μακριά τα βάρη, οι μέρες του θα είναι ήρεμες και ζωντανές και οι νύχτες γεμάτες αγκαλιές, γαλήνη, μια ζεστή κουβερτούλα και κόκκινο κρασί!

 

Τα υλικά:

• 1 κουτί κακάο σκόνη
• 1 βιτάμ
• 5 αυγά
• 1 ποτήρι ζάχαρη (ή και λίγο παραπάνω αν το θέλετε πιο γλυκό)
• 1 ποτήρι νερό
• 2 βανίλιες (Vanilla for Bliss!)
• 1,5 ποτήρι αλεύρι (εγώ βάζω 1 ποτήρι κοινό αλεύρι και μισό ποτήρι φαρίνα)

Εκτέλεση:

Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το βιτάμ να λιώσει και προσθέτουμε το νερό, τη ζάχαρη, τις βανίλιες, το κακάο.

Ανακατώνουμε και αφήνουμε να πάρουν μία βράση.

Από το μίγμα κρατάμε ένα ποτήρι στην άκρη. Θα το χρησιμοποιήσουμε αφού ψηθεί το γλυκό.

Αφήνουμε να κρυώσει λίγο το υπόλοιπο μίγμα στην κατσαρόλα και προσθέτουμε τα αυγά ελαφρά χτυπημένα και το αλεύρι.

Ανακατεύουμε καλά και το βάζουμε σε ταψάκι βουτυρωμένο και αλευρωμένο.

Έτοιμο για το φούρνο!

Ψήνουμε στους 180 C για μισή ώρα, ίσως και λίγο παραπάνω, ανάλογα με το φούρνο. Εγώ ψήνω τα πάντα στον αέρα.

Αφού ψηθεί, ρίχνουμε το ένα ποτήρι γλάσο που κρατήσαμε στην αρχή.

Όταν κρυώσει, σε θερμοκρασία δωματίου δηλαδή, το γλάσο στεγνώνει και είναι έτοιμο να το κόψουμε και να το σερβίρουμε.
Προφανώς διατηρείται αρκετές μέρες αλλά δε θα μπορέσετε να το εξακριβώσετε, θα γίνει ανάρπαστο!
Η απόλυτη σοκολατένια αγάπη!

Είναι εντυπωσιακό το πως οι γεύσεις – όπως και οι μυρωδιές – συνδέονται με γεγονότα,  ξυπνούν μνήμες και ζωντανεύουν αναμνήσεις! Δεν το έχετε νιώσει;

Καλή επιτυχία!

Όλγα

Είμαστε στον αέρα!!!

Ε, ναι λοιπόν! Μετά από μέρες διαπραγματεύσεων, αρκετά mail και ώρες σκληρής δουλειάς το καταφέραμε! Είμαστε στον αέρα!
Προηγήθηκαν ιδέες, σκέψεις, προτροπή και σπρώξιμο από φίλους, αναβολές που οδήγησαν σε άλλες τόσες από εμένα, posts, πληροφορίες, κατεβατά ατέλειωτα με ορολογίες και οδηγίες …  ώσπου όλα αυτά ήρθαν και ωρίμασαν.
Και να’μαι!! Vanilla for Bliss.
Το όνομα το είχα βρει εδώ και καιρό και με μεγάλη ευκολία.

Η βανίλια είναι ένα άρωμα που με χαρακτηρίζει. Το αγαπώ ιδιαίτερα. Άρχισα να το φοράω, ένα συγκεκριμένο γαλάκτωμα, πριν … χμ, πολλά χρόνια, μπορεί και είκοσι. Το ανακαλύψαμε δεν θυμάμαι πως, με την αγαπημένη μου Ε. Φίλη αδελφική, κολλητή, που όμως αθηναϊκός έρωτας την τράβηξε μακριά μου. Για να μη γλιτώσει όμως ποτέ από εμένα, παρά το φευγιό της, την πάντρεψα και στην πορεία βάφτισα και τα παιδιά της. Δαιμόνιο.
Αυτή τη μυρωδιά λοιπόν,δεν την αλλάζω ούτε με καλύτερή της. Με συνδέει με την Ε και το παρελθόν μας (όχι ότι το έχουμε ανάγκη), μαζί ζήσαμε πολλές, άπειρες στιγμές Bliss (ευτυχίας), και το βλέπω συμβολικά. Όπως και αντίστροφα, οι περισσότερες στιγμές Bliss είναι για μένα δεμένες με κάποιο τρόπο με αυτό το άρωμα. Με κεριά, γλυκά, παγωτά, αρωματικά χώρου, σαμπουάν, ακόμη και μαλακτικά πλυντηρίου …
Πέρα λοιπόν του ότι το φοράω, λατρεύω να το μυρίζω.
Η καρδιά στο λογότυπο είναι απλά ένα φετίχ. Αγαπημένο σχήμα παντού, στα πάντα. Κοσμήματα, μοτίβα σε υφάσματα, μαξιλάρια, κοκαλάκια για τα μαλλιά, κουμπιά, τατουάζ (αν θα έκανα τέτοιο θα ήταν), κουπ-πατ για τάρτες, τούρτες, κουλουράκια. Η πλεκτή υφή της, συμβολίζει την crafty καλλιτεχνική πλευρά μου!
Το λογότυπο, πέρα από το όνομα, σχεδίασε η Αθανασία Αρβανιτίδου aka Atha.
Η Atha είναι motion designer και … νύφη μου αλλά αυτό το δεύτερο δεν είναι που την κάνει τόσο σούπερ στη δουλειά της! Απλά δεν της άφησε κανένα περιθώριο να μου αρνηθεί – παρά το ότι πνιγόταν. (Ίσως λίγο να την επηρέασε το μαχαίρι που της έβαλα στο λαιμό … ) Τη ζάλισα λίγο και μάλλον με έβρισε πολύ αλλά αγαπιόμαστε και τελικά έκανε φοβερή δουλειά όπως πάντα. Και γρήγορα! Την ευχαριστώ τόσο πολύ και δεσμεύομαι δημόσια να την περιποιηθώ κατάλληλα με την πρώτη ευκαιρία … Δείτε ποια είναι εδώ.

Κι εγώ τι κάνω εδώ;;;
Ούτε που το φανταζόμουν ότι τελικά το τετ-α-τετ με την οθόνη θα με γέμιζε τόσο. Στην ουσία είναι αυτό το τετ-α-τετ με τον κόσμο που βρίσκω τόσο γοητευτικό. Αφορμή για όλο αυτό στάθηκαν οι αγαπημένοι Μαμά…δες Μπαμπά…δες. Εκεί άρχισα να σχολιάζω τα διάφορα που διάβαζα και με δική τους προτροπή έγραψα το πρώτο μου ποστ. Και από εκεί πήρα μπρος. Άνοιξε ξαφνικά ένα πορτάκι και ξεχύθηκε μπροστά ολόκληρος δρόμος.
Ότι κι αν κάνω, όσο κι αν καμαρώνω γι αυτό εδώ το νέο μου δημιούργημα, το blog μου, πατρικό μου είναι και παραμένει το Μικροί Μεγάλοι. Και σε αυτούς είναι αφιερωμένο αυτό το πρώτο, εναρκτήριο ποστ. Δεν θέλω να πω περισσότερα γι αυτό, γιατί συνήθως όσο πιο πολλά λέμε τόσο πιο λίγα τελικά φαίνονται.

Έχουν προφανώς πολλά ακόμη να γίνουν εδώ μέσα! Θέλει στήσιμο,  συμμάζεμα, οργάνωση. Θα γίνουν τις επόμενες μέρες. Ήθελα όμως οπωσδήποτε να σας το δείξω, δεν κρατιόμουν κι ας είναι ημιτελές!
Είμαι έτοιμη λοιπόν να πατήσω για πρώτη φορά το δικό μου publish! Ουάου.
Και μόλις ξεθολώσει λίγο το μυαλό μου από όλα αυτά τα κομπιουτερίστικα που με κυνηγούν και στον ύπνο μου, θα πέσω πάλι με τα μούτρα στη δουλειά και το διάβασμα. Άμεσα. Έχω πολλά να μάθω, είναι σίγουρο. Επίσης σίγουρο είναι και το ότι έχω πολλά, πολλά να πω !!!

Α! και Χρόνια Πολλά στις Μαρίνες σήμερα!

Σας φιλώ 🙂
Όλγα