Λαμπάδες για κυρίες, λουλούδια και καρδιές …

Με την τσόχα μου αρέσει πολύ να δουλεύω. Δεν τσαλακώνει, δεν κάνει ξέφτια, δε χρειάζεται ράψιμο. Μπαίνει παντού, ταιριάζει με όλα. Με υφάσματα, με κορδέλες, με δαντέλες, με σατέν αλλά και με κοινό σκοινί.
Αγαπώ τα λουλούδια και τις καρδιές! Είναι τα αγαπημένα μου σχήματα. Είτε όταν μουτζουρώνω σε ένα κομμάτι χαρτί, είτε όταν κάνω σκιτσάκια, είτε όταν διαλέγω ρούχα, αξεσουάρ ή σκουλαρίκια.
Το προτιμώ λοιπόν και στις λαμπάδες με τις οποίες πρωτοασχολήθηκα πριν μερικά χρόνια, στην αρχή έτσι, σχεδόν για πλάκα. Ετοίμαζα μόνη τη λαμπάδα της βαφτισιμιάς μου αλλά στην πορεία έγινε πιο επαγγελματικό και συγχρόνως πιο αποδοτικό. Νέα σχέδια, πολλές ιδέες και συγχρόνως πιο τελειοποιημένη δουλειά. Τα λουλούδια και οι καρδιές έγιναν κοκαλάκια στα μαλλιά των κοριτσιών, διακοσμητικά σε τσάντες, σε κρεμαστά κολιέ για το λαιμό, σε καρφίτσες για πουλόβερ και μπλούζες, ακόμη και σε μπονμπονιέρες βάφτισης και σε όλα τα σχετικά που τις συνοδεύουν …

Τα τελευταία χρόνια δουλειές μου φιλοξενήθηκαν και σε βιτρίνες και πέρα από την ικανοποίηση, αυτό που απολαμβάνω σε όλη αυτή την ενασχόληση είναι τα αποτελέσματα μιας πολύ αποδοτικής ψυχοθεραπείας!

Να λοιπόν πως έγιναν οι λαμπάδες. Πέρα από το κεντρικό στολίδι που απαιτεί μια σχετική τεχνική (την οποία μπορείτε εύκολα να κατακτήσετε ακολουθώντας πολύ ξεκάθαρες οδηγίες που κυκλοφορούν στο internet), όλα τα υπόλοιπα είναι θέμα φαντασίας και φυσικά εξοικείωσης.
Συνήθως χρησιμοποιώ κορδέλες και κοινό σπάγκο, δαντέλες αλλά και λινάτσα, τζην, χάντρες, πέρλες και ότι άλλο πέσει στην κυριολεξία στα χέρια μου!
Και φυσικά το αγαπημένο πιστόλι σιλικόνης, ψαλίδι, και … υπομονή! Δείτε εδώ ένα από τα πρώτα στάδια των λουλουδιών μου …

Και να το αποτέλεσμα:

Αγαπώ πολύ το συνδυασμό μωβ, λαχανί και ροζ!

Να και κάτι πιο παιδικό και πιο ταξιδιάρικο …

Αν είστε νονοί ετοιμάστε κάτι για τα βαφτιστήρια σας, αν όχι, για τους φίλους σας ή για εσάς τους ίδιους.
Η λαμπάδα, θεωρώ πως δεν έχει να κάνει με το δώρο του Πάσχα. Δεν είναι δώρο. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Ευτυχώς την ίδια άποψη έχουν και οι νονοί του Βασίλη (που όπως έχω ξαναπεί έχουν υιοθετήσει και εμάς, οπότε περιμένουμε τις λαμπάδες μας όλοι ανεξαιρέτως και εναγωνίως).

Πειραματιστείτε λοιπόν, κάντε δοκιμές, ξεκινήστε με κάτι απλό. Και όχι απαραίτητα μαζί με τα παιδιά! Κάντε το για εσάς.
Είναι μια κουραστική δουλειά που όμως … ξεκουράζει! Είναι δημιουργική, αγχολυτική και όπως και να το κάνουμε, όλοι, μικροί αλλά και Μεγάλοι, ικανοποιούνται εξίσου όταν εισπράτουν κολακευτικά σχόλια για κάτι που έφτιαξαν με τα χέρια τους!

Κι εγώ είμαι εδώ, ρωτήστε με ότι θέλετε!

Δείτε περισσότερα εδώ.

———————————————————————————————————————-
Αυτή την Παρασκευή 4 και το Σάββατο 5 Απριλίου, θα είμαι στις Ψηφιακές Γειτονιές, που διοργανώνουν οι Μικροί Μεγάλοι και μια πολύ δυνατή ομάδα για δεύτερη χρονιά και ενώνουν τον υπέροχο κόσμο του blogging.

Ανυπομονώ να παρακολουθήσω τα workshops (της Δημιουργικής Γραφής δεν το χάνω με τίποτα!), να ακούσω Ομιλίες Έμπνευσης, να δω αγαπημένους συνεργάτες και παλιούς φίλους αλλά και να δω από κοντά όλους εκείνους που έχω την αίσθηση ότι γνωρίζω ήδη!

Ραντεβού στο The HUB λοιπόν! 🙂

Όλγα

Είμαστε στον αέρα!!!

Ε, ναι λοιπόν! Μετά από μέρες διαπραγματεύσεων, αρκετά mail και ώρες σκληρής δουλειάς το καταφέραμε! Είμαστε στον αέρα!
Προηγήθηκαν ιδέες, σκέψεις, προτροπή και σπρώξιμο από φίλους, αναβολές που οδήγησαν σε άλλες τόσες από εμένα, posts, πληροφορίες, κατεβατά ατέλειωτα με ορολογίες και οδηγίες …  ώσπου όλα αυτά ήρθαν και ωρίμασαν.
Και να’μαι!! Vanilla for Bliss.
Το όνομα το είχα βρει εδώ και καιρό και με μεγάλη ευκολία.

Η βανίλια είναι ένα άρωμα που με χαρακτηρίζει. Το αγαπώ ιδιαίτερα. Άρχισα να το φοράω, ένα συγκεκριμένο γαλάκτωμα, πριν … χμ, πολλά χρόνια, μπορεί και είκοσι. Το ανακαλύψαμε δεν θυμάμαι πως, με την αγαπημένη μου Ε. Φίλη αδελφική, κολλητή, που όμως αθηναϊκός έρωτας την τράβηξε μακριά μου. Για να μη γλιτώσει όμως ποτέ από εμένα, παρά το φευγιό της, την πάντρεψα και στην πορεία βάφτισα και τα παιδιά της. Δαιμόνιο.
Αυτή τη μυρωδιά λοιπόν,δεν την αλλάζω ούτε με καλύτερή της. Με συνδέει με την Ε και το παρελθόν μας (όχι ότι το έχουμε ανάγκη), μαζί ζήσαμε πολλές, άπειρες στιγμές Bliss (ευτυχίας), και το βλέπω συμβολικά. Όπως και αντίστροφα, οι περισσότερες στιγμές Bliss είναι για μένα δεμένες με κάποιο τρόπο με αυτό το άρωμα. Με κεριά, γλυκά, παγωτά, αρωματικά χώρου, σαμπουάν, ακόμη και μαλακτικά πλυντηρίου …
Πέρα λοιπόν του ότι το φοράω, λατρεύω να το μυρίζω.
Η καρδιά στο λογότυπο είναι απλά ένα φετίχ. Αγαπημένο σχήμα παντού, στα πάντα. Κοσμήματα, μοτίβα σε υφάσματα, μαξιλάρια, κοκαλάκια για τα μαλλιά, κουμπιά, τατουάζ (αν θα έκανα τέτοιο θα ήταν), κουπ-πατ για τάρτες, τούρτες, κουλουράκια. Η πλεκτή υφή της, συμβολίζει την crafty καλλιτεχνική πλευρά μου!
Το λογότυπο, πέρα από το όνομα, σχεδίασε η Αθανασία Αρβανιτίδου aka Atha.
Η Atha είναι motion designer και … νύφη μου αλλά αυτό το δεύτερο δεν είναι που την κάνει τόσο σούπερ στη δουλειά της! Απλά δεν της άφησε κανένα περιθώριο να μου αρνηθεί – παρά το ότι πνιγόταν. (Ίσως λίγο να την επηρέασε το μαχαίρι που της έβαλα στο λαιμό … ) Τη ζάλισα λίγο και μάλλον με έβρισε πολύ αλλά αγαπιόμαστε και τελικά έκανε φοβερή δουλειά όπως πάντα. Και γρήγορα! Την ευχαριστώ τόσο πολύ και δεσμεύομαι δημόσια να την περιποιηθώ κατάλληλα με την πρώτη ευκαιρία … Δείτε ποια είναι εδώ.

Κι εγώ τι κάνω εδώ;;;
Ούτε που το φανταζόμουν ότι τελικά το τετ-α-τετ με την οθόνη θα με γέμιζε τόσο. Στην ουσία είναι αυτό το τετ-α-τετ με τον κόσμο που βρίσκω τόσο γοητευτικό. Αφορμή για όλο αυτό στάθηκαν οι αγαπημένοι Μαμά…δες Μπαμπά…δες. Εκεί άρχισα να σχολιάζω τα διάφορα που διάβαζα και με δική τους προτροπή έγραψα το πρώτο μου ποστ. Και από εκεί πήρα μπρος. Άνοιξε ξαφνικά ένα πορτάκι και ξεχύθηκε μπροστά ολόκληρος δρόμος.
Ότι κι αν κάνω, όσο κι αν καμαρώνω γι αυτό εδώ το νέο μου δημιούργημα, το blog μου, πατρικό μου είναι και παραμένει το Μικροί Μεγάλοι. Και σε αυτούς είναι αφιερωμένο αυτό το πρώτο, εναρκτήριο ποστ. Δεν θέλω να πω περισσότερα γι αυτό, γιατί συνήθως όσο πιο πολλά λέμε τόσο πιο λίγα τελικά φαίνονται.

Έχουν προφανώς πολλά ακόμη να γίνουν εδώ μέσα! Θέλει στήσιμο,  συμμάζεμα, οργάνωση. Θα γίνουν τις επόμενες μέρες. Ήθελα όμως οπωσδήποτε να σας το δείξω, δεν κρατιόμουν κι ας είναι ημιτελές!
Είμαι έτοιμη λοιπόν να πατήσω για πρώτη φορά το δικό μου publish! Ουάου.
Και μόλις ξεθολώσει λίγο το μυαλό μου από όλα αυτά τα κομπιουτερίστικα που με κυνηγούν και στον ύπνο μου, θα πέσω πάλι με τα μούτρα στη δουλειά και το διάβασμα. Άμεσα. Έχω πολλά να μάθω, είναι σίγουρο. Επίσης σίγουρο είναι και το ότι έχω πολλά, πολλά να πω !!!

Α! και Χρόνια Πολλά στις Μαρίνες σήμερα!

Σας φιλώ 🙂
Όλγα