Είμαι πάνω από 8 χρονών!

Βασίλης: «Είμαι 8 χρονών αγόρι και μπορώ να φροντίζω μόνος μου κάποια πράγματα χωρίς να έχω κάποιον πάνω από το κεφάλι μου να μου λέει «κράτα το ποτήρι», «πρόσεχε αυτό κι εκείνο» και τέτοια … εντάξει;».
Εγώ: «Να μη σου τα λέμε;»
Β.: «Όχι σου λέω!»
Εγώ: «Ε,τότε φρόντισε να μη χρειάζεται να σου τα λέμε» !!
(πόντος)
………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Μαμά, τα πλήκτρα του πιάνου μας είναι από ελεφαντόδοντο;
Όχι, αυτά είναι από πλαστικό … λίγα είναι από ελεφαντόδοντο.
Α, σωστά. Που να σκοτώνουν τόσους ελέφαντες …
(λογική και ευαισθησία)

Εγώ: Α, τελικά δεν ήξερα ότι σου αρέσουν τα γεμιστά!
Β.: Ναι μαμά, αποκαλύφθηκε η αλήθεια!
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Τελικά μαμά, εσείς οι ενήλικες έχετε πολύ ευαίσθητα αυτιά …
Γιατί το λες αυτό;
Όλοι οι θόρυβοι σας ενοχλούν! Ενώ εμένα όχι.
Μπα; και τότε γιατί κλείνεις τα αυτιά σου όταν μιλάω;
(πόντος)
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Ξέρεις μαμά;, οι Αρχαίοι Έλληνες έκαναν θυσίες στους Θεούς γιατί νόμισαν ότι αλλιώς οι Θεοί θα θύμωναν μαζί τους …
Τι θυσίες δηλαδή;
Ε, να … ένα αρνάκι ας πούμε. Τσάμπα κι άδικα δηλαδή…
(ο δίκαιος)
…………………………………………………………………………………………………………………….

Καλά βρε παιδί μου, τέτοια χαζά λάθη … από απροσεξία … μπλα, μπλα, μπλα … μα … το τεστ … μπλα, μπλα, μπλα … εσύ που … μπλα, μπλα, μπλα … άριστος, μπλα, μπλα, μπλα, …
Μαμά! Μαμά! Κάτσε λίγο να σου πω! Περίμενε!
Ορίστε, πες.
Στον ζωολογικό κήπο που πήγαμε πάντως με το σχολείο, φίδι κουλουριασμένο δεν είδαμε!
(;;;;;;;;;;;;;;;….)
(άλλα λόγια να αγαπιόμαστε)
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Τα κορίτσια μαμά νομίζω με αγαπούν …
Ωραίο είναι αυτό, αλλά πώς το κατάλαβες, στο είπαν;
Όχι, όμως όλο και μου δίνουν κάτι να φάω στα διαλείμματα …
(ο έρωτας στα χρόνια του δημοτικού)
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Αχ μαμά, δεν μπορώ να κοιμηθώ, μου έφυγε ο ύπνος!
Μέτρα προβατάκια …
Τι, δηλαδή, να τα πηγαίνω από τη μια μεριά στην άλλη;
Ναι, ακριβώς!
Μ δεν γίνεται … πέφτουν το ένα πάνω στο άλλο και δεν μπορώ να τα μετρήσω!
(αντικειμενικά προβλήματα ύπνου)
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………

… τα ρήματα έχουν ενεργητική και παθητική φωνή …
Σωστά, για πες μου ένα παράδειγμα.
Χμμμ, παίζω, παίζομαι
Δεν χρησιμοποιείται τέτοιος τύπος, «παίζομαι» δε λέμε!
Τι λες; Αφού λέμε «αυτός δεν παίζεται!»
(σχολική μελέτη)

………………………………………………………………………………………………………………………………….

Μαμάα, μαμάααα, μαμάκαααα!!!
Τι θέλεις επιτέλους παιδάκι μου ;;;;;;;;;;;;;
τίποτα … σ’αγαπώ … μαμάκα μου …
(…)
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Σας φιλώ,
Όλγα

PS: το ποστ αυτό το αφιερώνω σε έναν πιστό αναγνώστη του Vanilla for Bliss.
Για εσάς λοιπόν κύριε Τάκη, ξέρω και μαθαίνω ότι με παρακολουθείτε 😉 !

Τα κουνούπια!

Ένα θεματάκι με τα κουνούπια έχει ο Βασίλης κι ένα κόλλημα με εκείνον έχουν αυτά … τον καταδιώκουν με μανία και δεν τον αφήνουν να κοιμηθεί. Λέει. Λίγο αλήθεια, λίγο ιστορίες … πάντως ταμπλέτες και αντικουνουπικά είναι κάθε βράδυ στην πρώτη γραμμή για την αντιμετώπιση του φαινομένου.

Εδώ και λίγες μέρες μένει στους παππούδες – κάνει τώρα διακοπές στην πόλη, λέει – και το πρωί μου λέει στο τηλέφωνο:

Ξέρεις, με τον παππού κάναμε πάρτι το βράδυ.

Πάρτι; δηλαδή; (κάπου θα πήγαν, σκέφτομαι και άργησε να κοιμηθεί)

Ε, να, για λόγο ιδέας μου και επειδή έχω αγωνία με τα κουνούπια, ενώ είχαμε βάλει ταμπλέτα, άκουγα συνέχεια ένα βζζζζ, βζζζζ μέσα στο αυτί μου.

Μα αφού είχατε βάλει ταμπλέτα λες …

Ε ναι, σου λέω, είναι μέσα στο μυαλό μου το θέμα! Αναρωτιέμαι γιατί δεν το παθαίνω αυτό την ημέρα … μάλλον γιατί είμαι απασχολημένος … ε;

Ναι, μάλλον … ωραία, και τι σκέφτεσαι να κάνουμε;

Θα πρέπει, μάλλον, να μου ανοίξετε το κεφάλι και να μου σβήσετε με σβήστρα την ιδέα του κουνουπιού …

Καλή ιδέα … τελικά όμως κοιμήθηκες χθες, έτσι δεν είναι;

Ναι, ο παππούς ξάπλωσε λίγο δίπλα μου και κοιμήθηκα επιτέλους αλλά μετά πάλι ξύπνησα, αυτή τη φορά από ένα «μπαμ!»

Τι ήταν πάλι αυτό;

Ο … παππούς! Τον είδα στο πάτωμα!!!

…………………………….. (!!!!)

(ο παππούς γελάει ακόμη)

Μιλάει συνέχεια!!!

Ο Βασίλης σε λίγες μέρες κλείνει τα 8. Συνεχίζει να μιλάει ασταμάτητα όπως έκανε από την πρώτη στιγμή που άρθρωσε λόγο!
Κάνει σχόλια και εκφράζει απόψεις και θέσεις για το κάθε τι:

Στο παιχνίδι:
Εγώ δεν ξέρω τι θα πει η λέξη «αναρχικούς» και τέτοια. Ξέρω τι θα πει «αρχηγούς» και «στρατηγούς».

Στη θάλασσα:
Συννέφιασε και στο βάθος φαίνεται ότι κάπου βρέχει …
«Πάμε να φύγουμε, πριν έρθει κανένα μεγάλο μπουνίδι» (μπουρίνι)
(γέλια)
«τί γελάτε βρε παιδιά, δε βλέπετε τον καιρό;;; πάμε να φύγουμε!»

Στη γεύση:
Προτιμώ την μενουτέλα από την μερέντα πάντως …
Νουτέλα! (διορθώνω)
Τι λες! αφού στην παραλία εκείνος ο κύριος φώναζε ότι πουλούσε γεμιστούς λουκουμάδες και όταν τον ρώτησε ο μπαμπάς τι έχουν μέσα εκείνος είπε «με-νουτέλα»!

Στη διαδρομή:
Ο παππούς τελικά είναι πραγματικά πάρα πολύ τυχερός!
Γιατί;
Μα έχει δει τουλάχιστον τέσσερις ferrari!!!

Για τους ήρωες:
Ο Hulk έχει πολύ σκληρό δέρμα ξέρεις … αναρωτιέμαι πως κάνει τα εμβόλια …

Στον ύπνο:
Μα καλά, επειδή χασμουριέμαι πολύ και κλείνω για λίγο τα μάτια πρέπει σώνει και καλά να νυστάζω; ά-μαααα!!!

Μαμά, είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου!
Σε αγαπώ και ακόμη και όταν πας στον παράδεισο θα σου στέλνω κι εκεί φιλιά!
(μας δρόσισες βραδιάτικα, τουλάχιστον να ρίχνεις πότε πότε και κανένα τρισάγιο…)