Καλοκαίρι*

Κοίτα πως μούδιασαν τα γόνατα
η ανάσα πως βγαίνει κοφτή
τα μάτια ξεχείλισαν λαχτάρες
δειλά η καρδιά κάνει γιορτή.

Κοίτα πως φώτισε το πρόσωπο
γέμισαν άνθη τα μαλλιά
ξυπνούν εικόνες και χορεύουνε
στου κοριτσιού την αγκαλιά.

Φύσηξε άνεμος κι ανάκατα
βγαίνουνε λόγια και φωτιές
σκορπούν, χτυπούν, σκάνε σαν κύματα
στου κοριτσιού τις ζωγραφιές.

Κοίτα πως φούντωσαν οι θύμησες
παίρνουνε χρώμα οι πνοές
παιχνίδια παίζουνε τα όνειρα
μοσχοβολούν οι διαδρομές…
~

* Αφιερωμένο στους έρωτες που παρασύρθηκαν από τις συγκυρίες –  αν υπάρχουν τέτοιοι, στις αγάπες που δε χάθηκαν στο χρόνο- αν ήταν αληθινές, στα αισθήματα που ξεδιπλώθηκαν αβίαστα και χωρίς συστολή.

Όλγα / Ιούλιος 2014

ΥΓ: Τους στίχους αυτούς έγραψα τις πρώτες μέρες του Ιουλίου του 2014 και όπως μου συμβαίνει τις περισσότερες φορές που γράφω, ήταν σαν να τους ήξερα ήδη από πριν. Δεν έγινε σχεδόν καμία επεξεργασία ή διόρθωση.