Ουφ! Επιτέλους, τέλειωσε!
Δεν είμαι μίζερη, ούτε ισοπεδωτική. Αλλά νομίζω οτι κάθε χρόνο γίνομαι όλο και πιο πολύ ορθολογίστρια σε κάποια πράγματα. Παράλληλα γίνομαι όλο και πιο πολύ συναισθηματική σε άλλα βέβαια, σε εκείνα όμως που έχουν να κάνουν με το αυθόρμητο, το ειλικρινές και το πηγαίο. Κι έτσι, η παλάντζα του ζωδίου μου και πάλι ισορροπεί! ‘Ολο και πιο πολύ από εδώ, όλο και πιο πολύ από την άλλη.
Αυτό το «πρέπει» της ευδαιμονίας και του ατέρμονου κεφιού τις ημέρες των γιορτών, ειλικρινά το αντέχω όλο και … λιγότερο. Καθόλου δηλαδή. Αν δε νιώθεις τρελή χαρά και απόλυτη ευτυχία επειδή ήρθαν Χριστούγεννα, δεν μπορεί, ένα προβληματάκι μάλλον το έχεις. Και εννοείται οτι πρέπει να ξεφαντώσεις και δει ως το ξημέρωμα για να πεις ότι πέρασες καλά. Και εννοείται οτι είναι απολύτως αμφισβητήσιμο το να ισχυρίζεσαι οτι πέρασες καλά ή ακόμη περισσότερο «πολύ καλά» απλά γιατί ήπιες ένα ποτήρι κρασί με τον αγαπημένο σου ή την κολλητή σου λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου. Ειδικά δε αν αυτό πεις οτι έγινε νωρίς, ακόμη και απόγευμα και όχι μεταμεσονύκτια όπου ισχύει το «όσο πιο αργά τόσο πιο καλά», δε θα σε πιστέψει μάλλον κανείς.
Είναι κι εκείνο το κλισέ με τις ευχές που επίσης έχει αρχίσει να μου τη δίνει απλά και μόνο γιατί δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Και ξέρετε πόσο απεχθάνομαι τα κλισέ. Σαφώς και θα ευχηθείς, θα ευχηθώ, θα ευχηθούμε. Αλλά τα μεγάλα λόγια και τα μεγάλα σχέδια δεν τα μπορώ, πόσο μάλλον αυτά τα επιβεβλημένα. Ειδικά όταν γίνονται τόσο επιτακτικά. Και μπορεί κάποιοι να ισχυριστούν ότι εννοούν όσα λένε και εύχονται ενώ συγχρόνως αποτελειώνουν το κομμάτι της βασιλόπιτας, αλλά μέσα στο καταχείμωνο πολύ αμφιβάλλω αν είναι η κατάλληλη στιγμή για χάραξη νέας πορείας, αλλαγή προγράμματος ή για όποια άλλα μεγαλεπίβολα σχέδια, υποσχέσεις στους άλλους ή έστω και τους εαυτούς μας.
Πόσα υποσχεθήκατε, πόσα καταστρώσατε, πόσα είπατε οτι οπωσδήποτε θα αλλάξετε, εκεί, στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, την ώρα που το μαχαίρι χάραζε το κομμάτι του καθενός και κάποιος το ονομάτιζε; «Κι αυτό, για την καλή χρονιά». Και πόσα πραγματικά εννοούσατε και δεν ήταν απόρροια της συναισθηματικής φόρτισης της στιγμής; Και πόσα από αυτά ξεχάστηκαν την επομένη κιόλας μέρα ή ξεθώριασαν πριν καλά καλά βγει ο Ιανουάριος; Γι’ αυτό δε μου αρέσουν.
Καλή Χρονιά! Ισχύει. Την καλή χρονιά την κάνουμε εμείς, σε μεγάλο βαθμό. Όπως όμως κάνουμε και την κάθε μέρα. Και δε χρειάζεται να λέει το ημερολόγιο 1 Ιανουαρίου για να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε ανα πάσα στιγμή. Αρκεί να το έχουμε πραγματικά αποφασίσει. Όποια μέρα. Ή νύχτα…
Κάθε μέρα έχει εμπόδια, κάθε απόφαση έχει δυσκολίες, κάθε καινούργια αρχή έχει σκοτεινές πτυχές. Μα τα πιο σπουδαία συμβαίνουν όταν αποφασίσεις να συμβούν, όταν λιγάκι αποφασίσεις να ρισκάρεις, λιγάκι να ξεβολευτείς από τα γνώριμα. Όχι επιπόλαια, απερίσκεπτα και στα τυφλά αλλά με στόχο, με θέληση, με έλεγχο. Όσο απλό, άλλο τόσο δύσκολο.
Το 2014 ήταν καθοριστικό για μένα.
Ευγνωμονώ τις συγκυρίες, το Σύμπαν, τους συγχρονισμούς ή ότι άλλο ήταν τέλος πάντων. Μου καθάρισαν το μυαλό, μου φώτισαν το βλέμμα, ζωντάνεψαν τα απωθημένα μου, μου ζέσταναν την καρδιά. Κατάφερα να αφήσω πίσω αυτά που δε μου άρεσαν, παθιάστηκα με εκείνα που είχα αφήσει στη μέση, βρήκα αυτά που είχα χάσει, ανακάλυψα νέα πρόσωπα στους ίδιους ανθρώπους που ήδη ήξερα. Ένιωσα δυνατά την αγάπη και τη φιλία, κέρδισα καινούργιες, έβαλα στοιχήματα με τον εαυτό μου και σε μεγάλο ποσοστό τα κέρδισα.
Φίλοι κοντά και φίλοι μακριά. Τα χιλιόμετρα δεν είναι ικανά να χωρίσουν τα αισθήματα.
Αυτό είναι ένα από τα στοιχήματα που έβαλα με τον εαυτό μου και το κέρδισα. Μόνη μου φυσικά και δε θα το κατάφερνα, το οφείλω κυρίως στον καθηγητή μου (Σε ευχαριστώ Theodore) που αδιαφόρησε σχεδόν προκλητικά απέναντι στους ενδοιασμούς κα τα άγχη μου και η αυστηρή του κριτική και το κύρος του δεν μου άφησαν περιθώρια να κάνω αλλιώς. Θα επανέλθω όμως σε αυτό με λεπτομέρειες!
Θα κλείσω με την ευχή που μου έδωσε κάποιος λίγο πριν την εκπνοή του χρόνου.
«Ασε τον αέρα να φυσήξει … τράβα προς τα εκεί που θα είσαι ευτυχισμένη. Αλλιώς, κατέβασε πανιά και άλλαξε πορεία.«
Το ίδιο εύχομαι ειλικρινά και σε εσάς. Στον καθένα. Και λίγο περισσότερο σε αυτούς που αγαπώ.
Καλή Χρονιά! Κάθε μέρα! 🙂
Όλγα
Vanilla for bliss 